ความตรอมตรมขมขื่นเป็นผืนกว้าง
บนเส้นทางแห่งรักมักคิดถึง
ผู้ใดเล่าเขามีสุขหมดทุกข์ตรึง
วันนี้ซึ้งพรุ่งนี้เศร้าเท่าเท่ากัน
เราแต่งกลอนอ้อนออดหยอดคำหวาน
เหมือนต้องการบรรจบพบความฝัน
แต่สิ่งเดียวเกี่ยวจิตมิติดพัน
ศีลธรรมนั้นตอกย้ำช้ำชีวี
อยากโอบกอดยอดรักด้วยหนักแน่น
เกาะกุมแขนเพื่อตอบปลอบยาหยี
ทำไม่ได้ใช่หัวใจไม่ภักดี
แต่ยังมีคนมาก่อนจึงอ่อนใจ
ต่างต้องทนบนหนทางที่สร้างขึ้น
เมฆทมึนก็คงมีวันที่ไหว
และเมื่อฟ้าสีทองผ่องเมื่อใด
ดวงฤทัยเราคงสุขหมดทุกข์ทน
---กังวาน---
บนเส้นทางแห่งรักมักคิดถึง
ผู้ใดเล่าเขามีสุขหมดทุกข์ตรึง
วันนี้ซึ้งพรุ่งนี้เศร้าเท่าเท่ากัน
เราแต่งกลอนอ้อนออดหยอดคำหวาน
เหมือนต้องการบรรจบพบความฝัน
แต่สิ่งเดียวเกี่ยวจิตมิติดพัน
ศีลธรรมนั้นตอกย้ำช้ำชีวี
อยากโอบกอดยอดรักด้วยหนักแน่น
เกาะกุมแขนเพื่อตอบปลอบยาหยี
ทำไม่ได้ใช่หัวใจไม่ภักดี
แต่ยังมีคนมาก่อนจึงอ่อนใจ
ต่างต้องทนบนหนทางที่สร้างขึ้น
เมฆทมึนก็คงมีวันที่ไหว
และเมื่อฟ้าสีทองผ่องเมื่อใด
ดวงฤทัยเราคงสุขหมดทุกข์ทน
---กังวาน---
เพียงกลอนกานท์ขานวางบนทางฝัน
ร้อยรำพันฝากไปในทุกหน
ก็ซาบซึ้งตรึงจิต ที่คิดยล
ขอเป็นคนเคียงข้าง ทางกวี
เพียงสวมกอดออดอ้อนด้วยกลอนรัก
ก็ตระหนักอุ่นไอในวิถี
ปลอบคนเหงาร้าวรวดปวดฤดี
ทำเหมือนมีเยื่อใยอาลัยครวญ
ทุกน้ำคำฉ่ำชื่นระรื่นจิต
ดุจนิมิตติดเตือนย้ำเยือนหวน
มีรักเราเคียงคอนดั่งย้อนทวน
ทุกสำนวนสดับประทับใจ…
“สุนันยา”
ร้อยรำพันฝากไปในทุกหน
ก็ซาบซึ้งตรึงจิต ที่คิดยล
ขอเป็นคนเคียงข้าง ทางกวี
เพียงสวมกอดออดอ้อนด้วยกลอนรัก
ก็ตระหนักอุ่นไอในวิถี
ปลอบคนเหงาร้าวรวดปวดฤดี
ทำเหมือนมีเยื่อใยอาลัยครวญ
ทุกน้ำคำฉ่ำชื่นระรื่นจิต
ดุจนิมิตติดเตือนย้ำเยือนหวน
มีรักเราเคียงคอนดั่งย้อนทวน
ทุกสำนวนสดับประทับใจ…
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
