เลือนลาง นางครวญ จนหวนไห้
จำร้าง ห่างไป ไกลทุกส่วน
เรียวหญ้า หนาแน่น แม้นดินพรวน
ต่างล้วน แซงแทรก แตกได้พลัน
ลอยลม พรมพร่าง สอางค์โฉม
ประโลม ดวงแด มิแปรผัน
หวานซึ้ง ตรึงจิต คิดถึงกัน
วานวัน เลยล่วง แสนห่วงใย
รอคอย แสนนาน จนมานร้าว
ผ่านหนาว ผ่าวร้อน สะท้อนไหว
กี่หนาว กี่ฝน ทนทำใจ
หมองไหม้ ไร้ซึ่ง ที่พึ่งพิง
เอ่ยคำ ย้ำเยือน เตือนมาหา
วาจา ครั้งก่อน ย้อนยอกยิ่ง
ลมปาก ของชาย หน่ายเสียจริง
น้ำกลิ้ง กลอกไซร้ บนใบบอน
พันทอง
๒/๐๕/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
