๐โอ้ยอ่านโคลงดนุแล้ว อาเจียน
หวานวรรควลีเวียน เวิ่นเว้อ
สาวหลงทิศหลงเศียร ศัพท์ส่าย
รักแร่แลแต่เพ้อ ผักบุ้งโหรงเหรง
๐เกรงว่าสาวส่ายหน้า หลีกหนี
คำขับบุราณมี เนิ่นโน้น
ใครจักอ่านแลฤดี โดยตลอด โคลงนอ
ก็แต่งพจน์ภาพโพ้น แรกตั้งตราสยาม
๐ไร้หนามเอ๋ยเอ่ยอ้าง อันใด ฤๅพ่อ
รักน่ะรักรักใคร บ่แจ้ง
ก็เห็นโฉดเฉี่ยวไหว วะหวิวหวั่น
นอนโดดเดี่ยวแก้มแห้ง ห่อนซึ้งโฉมฉายฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
