๐เพ้อภวังค์พร่ำพร่ำพร้อง พะเน้าพะนอ
ร่ำร่ำร้องรสลออ ลลิตแล้
ซ้ำซ้ำซบซอกคอ ทรวงสนิท สวาทนา
ดื่มด่ำดอกรักแท้ รื่นทั้งสรรพางค์
๐ห่างเพียงวาดุจเว้น พันโยชน์
เนตรห่างร้างปราโมทย์ เหม่อคล้อย
สองหัตถ์ห่างช่างโอด- โอยอก
ห่างรักแม้เพียงน้อย เหนี่ยวให้ชนม์ฉาน
๐ป่านฉะนี้แน่งน้อย คิดไฉน
ลองวิเคราะห์ขนาดใจ พี่แจ้ง
เทียบวัดมาตราฤทัย ถึงถ่อง ทัศน์ฤๅ?
เอ่ยอรรถอันอาจแย้ง- รักแย้มยวนลวง
๐ดวงกานดาย่อมซึ้ง เศวตรสาส์น
ซึ่งรจนาจาร รักนี้
ตราบสิ้นนิรันดร์กาล กระจรอยู่
รักอาบอวลชวนชี้ เช่นชั้นเสน่ห์สรวงฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
