นับว่าเป็นบุญวาสนาเหลือเกินที่ผมได้เคยไปเที่ยวภูทอก ประมาณปีพ.ศ.๒๕๒๑ เป็นช่วงที่พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ ยังไม่มรณะภาพ ฝนตกหยิมๆทั้งวันเลย เดินตามสะพานรอบๆภูนั้น ทั้งลื่น บางที่ก็ชัน ทุลักทุเลน่าดู ขึ้นไปถึงชั้นที่๕ ก็พักไหว้พระ แล้วก็เดินตามสะพานขึ้นต่อไปจนถึงชั้นที่๗ อากาศสดชื่นดีมาก ตอนนั้นผมไปทำงานอยู่ตปท.แล้วกลับมาพักร้อน ไปเยี่ยมเพื่อนที่สว่างแดนดิน เขาชวนไปเที่ยว เมื่อลงจากภูทอกแล้ว ก็ไปเที่ยวน้ำตกเจ็ดสี ท่ามกลางสายฝน เห็นฝนตกทีไรคิดถึงภูทอก ทุกที ดีใจจังเลยที่คุณไร้นามนำประวัติ รายละเอียดมาเล่าให้ฟัง ทำให้คิดถึงความหลัง ขอบคุณมากนะครับ
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
