๐กัญญายิ้มหยอกเย้า ยวนทรวง
อ้ายอิ่มเหมือนอยู่สรวง ส่ำฟ้า
สุขในโลกทั้งปวง ไยเปรียบ
แนบชิดพิศเพียงหน้า แน่งน้อยอิ่มหนำ
๐คำคมคายปราชญ์ป้าย ประโลม
ฤๅจักครึ่งคำโฉม ช่างปั้น
ร้อยพจน์ปิฎกโพยม พยางค์ศักดิ์
บ่เช่นโสตกระชั้น ชื่นช้อยสร้อยนาง
๐ทางทิศใดขจ่างได้ เมียงมอง มิพรางนอ
ทั้งทิศหลักทิศรอง พบเพี้ยง-
พักตร์นงโพธครอบครอง เนตรอยู่
ทั้งผ่าแปล๊บปร้างเปรี้ยง ปิดให้ใจหลงฯ
ส่ำ(น.)=หมู่, เหล่า, พวก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
