ณ เถียงน้อยปลายนากลางหน้าฝน
เหลือบเห็นคนไหวไหว..เอ๊ะ!! ใครหนา
ถามไม่พูด..ไม่บอก แค่กลอกตา
รึใบ้บ้า ไร้สำเนียง.. อ๋อ พ่อเลี้ยงรพีย์
ไปยังไง มายังไง..อ้ายเหนื่อยก๋า
แวะสูบยา..กิ๋นหมาก ทั้งฝากผี-
ฝากไข้ด้วยก็ไม่ว่า..เวลาน้องมี
เชิญอ้ายรพีย์พักใจ..ให้น้องดูแล
แซมค่ะ
ภาพหนุ่มฟ้อ หล่อเหลา เก้าปีก่อน
เห็นจริงตอน สงกรานต์ เหี่ยวยานแก่
ที่เคยชื่น รื่นรับ กลับเชือนแช
ส่อธาตุแท้ ซ่อนเร้น แสร้งเย็นชา
ละใจยอก ชอกช้ำ เธอทำเจ็บ
บรรจงเก็บ ถวาย วัดดีกว่า
ขอบคุณแซม แย้มจิต คิดเมตตา
ขอก้มหน้า ลาไกล ใช้กรรมเวร
รพีกาญจน์
ขออภัยตอบช้า เพิ่งกลับจากสวน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
