รินความเหงาเคล้าลงบนความฝัน
อ่านบทกวีแห่งนิรันดร์
เติมคืนวันของใจอันริบราง
บทเพลงวันวานบรรเลงเรื่อย
สายลมเอื่อยพัดย้อนตอนรุ่งสาง
จิบกาแฟขมฝาดใต้แดดจาง
มองหนทางที่ไม่รู้สู่หนใด
ถ้วยกาแฟว่างเปล่าอีกครั้ง
อยากเติมเต็มความหวังในถ้วยใหม่
น้ำร้อนในกากลับเย็นไป
รสชาติที่ได้..ช่างชืดชา






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า