เมื่อคราวน้ำท่วมหลากลำบากหลาย
คนมากมายปวดปร่าน้ำตาไหล
บ้านถูกเซาะภินท์พังลอยหลังไป
สัตว์น้อยใหญ่ชอกช้ำเปื้อนน้ำตา
เธอก็ซึม ฉันก็เศร้า ใต้เงาโศก
เพียงชะโงกออกไปเห็นใบหน้า
พื้นแผ่นดินพราวพรายสายธารา
กุ้งปูปลางูออชูคอเพลิน
คนต่างคอยอาหารทางการยื่น
ยามค่ำคืนยุงกัดสุดขัดเขิน
ยอมรับโชคชะตาที่เผชิญ
ท้อเหลือเกินฝนตกอุทกภัย
คลื่นน้ำราวทะเลลมเพซัด
แสนอึดอัดหมองหม่นเกินทนไหว
เมื่อหวนคิดขึ้นมาเวลาใด
อยากขอให้น้ำมาอีกคราจัง!ฯ
อริญชย์
๒๐/๔/๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
