Re: เขาว่ากวีตายแล้ว
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
29 พฤษภาคม 2024, 05:25:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: เขาว่ากวีตายแล้ว  (อ่าน 65305 ครั้ง)
Thammada
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 342
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 229


ฤๅคู่ขนานนั้น ไร้วันจะบรรจบ


« เมื่อ: 17 เมษายน 2013, 12:44:PM »



ปีกผีเสื้อ

( ๑) อ่อนโยนเหมือนดอกไม้ไกวลมร้อน
เมื่อรำฟ้อนปีกพรายระบายสี
บางเบาและโบกโบยโดยเสรี
คือดนตรีแห่งชีวิตอิสรา

       ลึกซึ้งซับซ้อนสวยอ่อนหวาน           
กร้าวแกร่งด้วยดวงวิญญาณที่หาญกล้า
        แบกรับภาระพันธนา                             
และอ่อนล้าขณะพลิ้วกลางริ้วลม

หัวใจรักราวจะเชิญให้เหินหาว               
เมื่อเหน็บหนาวก็จักมีเสรีห่ม
มีความฝันเป็นไฟในอารมณ์               
ไว้ระดมพลังแห่งแรงโบกไกว

เธอแต่งโลกเสรีด้วยสีสัน               
เธอแต่งแต้มคืนวันอยู่หวานไหว
ปีกแบบบางบอกนิยมความอำไพ 
และสอนให้รู้เสน่ห์ของเสรี

(๒) ว่าใช่การร้องขอ ต้องต่อสู้
ถึงคับแค้น ใช่ค้อมคู้ ผู้กดขี่
เธอคือความรักซึ่งจักมี               
ในทุกที่และในหัวใจคน

เธอคือสัญลักษณ์จำหลักหล้า               
ลบรอยล้าในโลกแล้งทุกแห่งหน
ปลุกชีวิตและวิญญาณการดิ้นรน   
ปลุกมวลชนชะลอฝันอันเพริศพราย

เธอ คือปีกสีของผีเสื้อ               
เธอ หยาดเหงื่อเพื่อหาค่าความหมาย
วันนี้สองปีกผีเสื้อซึ่งเรื่อราย               
ก็หลากหลายรอยเรื้อเมื่อโบกโบย

ด้วยร้าวลึกกับความหวังที่สั่งสม   
ด้วยแรงลมซึ่งรอนจนอ่อนระโหย
อุดมการณ์หาญกล้าจะล้าโรย               
ให้รู้โดยจะดับฝันอันอำไพ

ทุกจังหวะชีวิต ปีกผีเสื้อ               
โบยบินเพื่อความฝันอันไสว
ฝันซึ่งเธอจะบินฝ่าข้ามฟ้าไป               
สู่สีสันสวยใสในพรุ่งนี้

(๓) และเธอย่อมเหนื่อยหนักเป็นนักหนา   
ด้วยอัตราบรรทุกจนล้นปีกสี
ข้อเรียกร้องความต้องการอันมากมี   
หนักอยู่ที่ปีกทั้งสองของเธอนั้น

เธออาจบินไปได้แต่ไม่ถึง               
ปีกหนักอึ้งจะโอนพับลงกับฝัน
ถ้าเธอไม่หาทางปล่อยวางมัน               
โดยเชื่อมั่นพลังแห่งแรงทะยาน

         ปีกเสรีที่บางอย่างดอกไม้                 
ฟ้าจะใสโลกจะซ้อนความอ่อนหวาน
เธออาจโบกปีกโบยโดยเบิกบาน   
ได้ด้วยการรู้จักพอต่อเสรี

ประพันธ์โดย : อ.อดุล จันทรศักดิ์


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

(ฟ้า) มารสุรา, ชลนา ทิชากร, choy, Shumbala, รพีกาญจน์, พี.พูนสุข, ไพร พนาวัลย์, ...เป็ดน้ำ..., รัตนาวดี

ข้อความนี้ มี 9 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s