ด้วยเพราะเธอหมิ่นค่าคำว่ารัก
เคยใฝ่ภักดิ์ปล่อยใจให้หลงเหลิง
กลับร้อนรุ่มคลุ้มคลั่งดังเปลวเพลิง
กระเจิดกระเจิงส่ายระส่ำชอกช้ำทรวง
คำว่ารัก ของเรา”น้ำเน่า” หรือ
สำหรับฉันนั่นคือ..ค่าใหญ่หลวง
ไม่เคยคิดหยิกหยอกบอกคำลวง
กาลลุล่วงเธอเห็น..ฉันเป็นธุลี
แสนเจ็บช้ำห้วงใจใครจะรู้
จึงขออยู่อ้างว้างอย่างเป็นนี่
บอกดวงดาวท่ามฟ้าผ่านราตรี
ว่าใจนี้ช้ำชา..เกินกว่าใคร
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
