เขาเป็นเพื่อน แสนดี ของพี่นะ
เบาหน่อยจ๊ะ อย่าดัง ฟังพี่เกริ่น
ลาดตระเวณ ตรวจตรา พาบังเอิญ
หลบร้อนเดิน เข้าไป ในร้านดิน
อาศัยแอร์ นั่งนุ่ม เย็นชุ่มฉ่ำ
สองมือคลำ พิมพ์กลอน อักษรศิลป์
ข้าวน้ำปลา อาหาร มิทานกิน
ยังส่งบิล เก็บดะ เรียกสตังค์
เขาตำรวจ ผู้น้อย เบี้ยหอยนิด
พลีชีวิต อุทิศตน คนอยู่หลัง
พี่จ่ายเอง อย่างง น้องจงฟัง
รวยสักครั้ง จะเหมา เอาร้าน-ดิน
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
