ณ ที่ใด มีรัก จักมีทุกข์
มองหาสุขเที่ยงแท้ แน่ไฉน
สุขเพียงแค่ชั่วคราว ยามหนาวใจ
พอนานไป รักมั่น ก็สั่นคลอน
ถึงรักแท้ ไม่แน่นัก จักมีสุข
บางครั้งทุกข์ปะปน จนใจอ่อน
แค่คิดถึง คนึงหา ด้วยอาทร
ก็เร่าร้อน เพราะห่วงคน ที่ตนรัก
ที่กล่าวมา ตามธรรม พระสัมพุทธ
สิ่งสมมุติ ติดบ่วง ห้วงทุกข์หนัก
ทุกข์เกิดจาก สิ่งของ ต้องใจภักดิ์
เมื่อรู้หลัก หักวาง อย่างใจเย็น
ธรรมดา ปุถุชน คนบนโลก
ย่อมมีโศก มีเศร้า เคล้าทุกข์เข็ญ
มีสุขบ้าง บางครั้ง ยังลำเค็ญ
มองไม่เห็น สุขจริง คือสิ่งใด
ทุกข์เท่านั้น ตั้งอยู่ คู่กับโลก
ทุกข์เท่านั้น พาโศก โลกหวั่นไหว
ทุกข์เท่านั้น จับจอง สี่ห้องใจ
ทุกข์เท่านั้น ดับไป ได้สุขคืน
จึงควรอยู่ ด้วยสติ ดำริชอบ
แม้สุขตอบ เพียงชั่วครู่ อย่ารู้ฝืน
หากรักแท้ ดูแลกัน มั่นจุดยืน
ความขมขื่น คงน้อยลง ตรงเข้าใจ
"มุนีน้อย"
มองหาสุขเที่ยงแท้ แน่ไฉน
สุขเพียงแค่ชั่วคราว ยามหนาวใจ
พอนานไป รักมั่น ก็สั่นคลอน
ถึงรักแท้ ไม่แน่นัก จักมีสุข
บางครั้งทุกข์ปะปน จนใจอ่อน
แค่คิดถึง คนึงหา ด้วยอาทร
ก็เร่าร้อน เพราะห่วงคน ที่ตนรัก
ที่กล่าวมา ตามธรรม พระสัมพุทธ
สิ่งสมมุติ ติดบ่วง ห้วงทุกข์หนัก
ทุกข์เกิดจาก สิ่งของ ต้องใจภักดิ์
เมื่อรู้หลัก หักวาง อย่างใจเย็น
ธรรมดา ปุถุชน คนบนโลก
ย่อมมีโศก มีเศร้า เคล้าทุกข์เข็ญ
มีสุขบ้าง บางครั้ง ยังลำเค็ญ
มองไม่เห็น สุขจริง คือสิ่งใด
ทุกข์เท่านั้น ตั้งอยู่ คู่กับโลก
ทุกข์เท่านั้น พาโศก โลกหวั่นไหว
ทุกข์เท่านั้น จับจอง สี่ห้องใจ
ทุกข์เท่านั้น ดับไป ได้สุขคืน
จึงควรอยู่ ด้วยสติ ดำริชอบ
แม้สุขตอบ เพียงชั่วครู่ อย่ารู้ฝืน
หากรักแท้ ดูแลกัน มั่นจุดยืน
ความขมขื่น คงน้อยลง ตรงเข้าใจ
"มุนีน้อย"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
