เธอเห็นท้องฟ้านั้นเหมือนฉันไหม
ฉันเก็บไว้ให้เธอเสมอมั่น
เธอเห็นไหมนั่นน่ะดวงตะวัน
ฉันเด็ดมันให้เธอเสมอมา
เธอเห็นดาวดวงนั้นเหมือนฉันไหม
ฉันพร้อมไขว่มาให้ถือแค่มือคว้า
เธอเห็นไหมตรงนั้นดวงจันทรา
ฉันเอื้อมฟ้าหยิบไว้มอบให้เธอ
(บทกลอนแห่งความทรงจำ)
• ขอขอบคุณเจ้าของบทกลอนมา ณ ที่นี้ค่ะ •
♥
ยามที่อ่านกลอนเขาเศร้าประหลาด
เหมือนอากาศเหือดหายจนใจเผลอ
ไม่เคยคิดว่ามีวันที่ฉันเพ้อ
คิดถึงเธอมากมายจนใจร้าว
เธอเป็นใครมาจากไหนไม่เคยรู้
ไยจู่จู่ทำฉันจนสั่นหนาว
หรือเป็นเงาลางเลือนของเดือนดาว
ที่ผะผ่าวเผาจน..ใจหม่นครวญ
พบเขาคืนวันที่ผีพุ่งไต้
แรกแรกก็แปลกใจใครมาป่วน
ครั้นเธอเอ่ยลำนำพร่ำเชิญชวน
ใจกลับหวนกระสับกระส่ายคล้ายต้องมนต์
วันนี้อ่านกลอนเขาเศร้าประหลาด
ใจแทบขาดเขาหายลับใจสับสน
ผีพุ่งไต้หยิกหยอกหลอกอลวน
หรือว่าคนแกล้งเย้าจนเราช้ำ..
~ แซม ~
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
