หวังจะใช้ชีวิตดำรงตน สมเป็นคนเกิดมาในชาตินึง
แม้ความรู้ทางธรรมจะน้อยนิด แต่ชิวิตจะเร่งเพื่อไปถึง
คำสอนสั่งไม่ให้ยึดติดตรึง. ปล่อยวางซึ่งทีี่คิดว่าของเรา
อย่าตัดสินคนอื่นด้วยทิฐิ เราไม่รู้เหตุที่เป็นตัวของเขา
จงรับฟังด้วยใจไม่มัวเมา ไปกับคำติฉินและนินทา
กตัญญูเกิดครั้งแรกในหัวใจ บทต่อไปคือระลึกถึ่งคุณค่า
ปฏิบัติต่อบิดรและมารดา. เหมือนดั่งพระเมตตามาโปรดเรา
นี้คือสิ่งที่ตั้งใจไว้ค่ะ.






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า