ระดะดาวพราวฟ้าคราเดือนดับ
หนาวลมจับจิตจนเกินทนไหว
จำลาร้างห่างแดนแม้แสนไกล
อีกเมื่อใดได้กลับรับขวัญคืน
หอมไอดินเคยกรุ่นละมุนหวน
กลีบลำดวนอวลกลิ่นระรินชื่น
เกล็ดน้ำค้างกลางน้ำตาข้าฯกล้ำกลืน
ยังหยาดเคียงเสียงสะอื้นอันขื่นคราง
รอวัสสานผ่านฝนอีกหนก่อน
จะกลับคอนคืนเหย้าคราวฟ้าสาง
จงรอรับซับน้ำตาอย่าแรมร้าง
ยามแสงทองส่องทางกลางใจคอย

หนาวลมจับจิตจนเกินทนไหว
จำลาร้างห่างแดนแม้แสนไกล
อีกเมื่อใดได้กลับรับขวัญคืน
หอมไอดินเคยกรุ่นละมุนหวน
กลีบลำดวนอวลกลิ่นระรินชื่น
เกล็ดน้ำค้างกลางน้ำตาข้าฯกล้ำกลืน
ยังหยาดเคียงเสียงสะอื้นอันขื่นคราง
รอวัสสานผ่านฝนอีกหนก่อน
จะกลับคอนคืนเหย้าคราวฟ้าสาง
จงรอรับซับน้ำตาอย่าแรมร้าง
ยามแสงทองส่องทางกลางใจคอย

*สัมผัสคุณรัตนาวดีนะครับผม *






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า