Re: เขาว่ากวีตายแล้ว

หอมวรรณศิลป์
(โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน)
(๔)

ชั้นแต่มนุษย์ซ่านซึ้ง            มหรรณพ มณีค่า
โล้เห่กล่อมหล้าภพ            หฤหรรษ์
กวีฉานฤดีคบ            ไฟศิลป์ โชนแฮ
โคลงฉันท์แรปาดปั้น         กาพย์แก้วกลอนกรองฯ

ฉันท์
(๒)
อารมณ์สาคร            โล้ร่อนทุ่มถั่ง
ขึ้นลงโถมฝั่ง            แตกฟ่องว่องวาย
หมู่ชนสนเท่ห์            หกเหวกว่าย
ยากหยั่งเค้าหมาย         ส่ำสายชลเล่ห์ฯ*

กาพย์
(๓)
ชลสินธุ์โล้คลื่นเห่            ดั่งหญิงเล่ห์หลอนปอกปลิ้น
ยากหยั่งสาครจินต์            คล้ายลมลิ้นหญิงลวงชาย
คลุ้มคลั่งบ้างเรียบสงัด         บ้างขึ้งขัดบ้างตาปราย
จึ่งเปรียบมารยาไสย            หญิงนั้นร้ายคล้ายคลื่นชเลฯ**

กลอน
(๔)
ทะเลครวญโลกร้อนคาร์บอนร้าย
เข้าโจมจู่ทำลายโอโซนชั้น
แหวกช่องฟ้า, รังสี-สุริยัน
กรูเผาพลันขั้วโลกน้ำแข็งละลายฯ

สนอง เสาทอง
สุขสนาม
สุรินทร์
10 มีนาคม 56
*วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
**กาพย์ยานี ๑๑