บ้านเงียบเหงา เศร้าอยู่ ดูหวิวหวิว
ใบไม้ปลิว ลิ่วหล่น ช่างหม่นไหม้
ยินแต่เพียง เสียงร้อง ของหัวใจ
ร่ำหาใคร ร่ายพจน์ จรดกานท์
ดวงตาเหม่อ เพ้อลอย คอยโหยหา
เหมือนหมดยา มารอ หมอในบ้าน
ผ่านวันตื่น คืนผัน จากวันวาน
หมดหน้างาน กานท์ต่อ รอจนลืม
คนไข้รอ ขอกลอน มาอ้อนจิต
ต่อชีวิต คิดไป หทัยปลื้ม
แลกด้วยใจ ใสลออ ใช่ขอยืม
ได้ดูดดื่ม ซึมทราบ อาบอิ่มใจ
ถึงไม่เยิ้ม หยาดย้อย จนคล้อยฝัน
แค่แบ่งปัน กันดู หรูยิ่งใหญ่
ร่วมสรรค์สร้าง ทางฝัน กันต่อไป
สัมพันธ์ให้ ใช่ครับ ♥ รับไว้ครอง ♥
Moo Dum
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
