เผื่อมีคนคิดถึงจึงจารจด
ไม่อาจงดบทกลอนอักษรศรี
แม้บางครั้งย่ำแย่แลไม่ดี
ก็ยังมีกลอนวางไม่ร้างลา
คิดเข้าข้างตัวไว้จะได้ยิ้ม
คิดมั่วนิ่มเอาเองไม่เกรงว่า
คิดแล้วสุขทุกข์คลายหายทันตา
คิดดีพาเบิกบานสำราญใจ
ต้องมีบ้างแหละหนาตาชม้อย
คนเฝ้าคอยอักษรกลอนบทใหม่
มิเชื่อหรอกว่าจะมิมีใคร
ลุ้นอยากให้ฉันเขียนเปลี่ยนกลอนวาง
ไม่ต้องบอกออกมาฉันก็รู้
จะว่าตู่ก็ได้ขอใช้บ้าง
เรื่องอะไรจะคิดจิตระคาง
เราก็สร้างสุขเสียไม่เพลียแรง
ชอบหรือไม่ไม่รู้หรอกผู้อ่าน
อาจรำคาญว่าใช้อะไรแต่ง
ก็แล้วแต่ใจเถิดเปิดแสดง
มิได้แข่งกับใครที่ไหนกัน
เผื่อมีคนคิดถึงจึงจารจด
แม้ไม่หยดย้อยเยิ้มให้เคลิ้มฝัน
เพียงอยากให้อ่านเล่นเช่นแบ่งปัน
เป็นสัมพันธ์จากใจ ♥ มอบให้คุณ ♥
"กานต์ฑิตา"
๕ มีนาคม ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
