วางดาวเรียง เคียงหมอน ก่อนนอนหลับ
ยินถ้อยนับ ขับเสียง สำเนียงขาน
หวานตาลอ้อย น้อยไป ไม่เปรียบปาน
เหลือเพียงชาน หวานหาย ก็คายไป
แต่หวานถ้อย ร้อยเรียง เสียงข้างหู
ยังก้องอยู่ คู่จิต พิสมัย
เป็นหวานล้ำ ฉ่ำซึ้ง ถึงทรวงใน
ประทับใจ ให้จำ คำหวานครอง
เก็บดวงเดือน เยือนหล้า ใต้ผ้าห่ม
ไว้ชื่นชม สมฝัน กันเพียงสอง
ห่มจันทร์อุ่น หนุนดาว พราวละออง
ไม่ต้องมอง ท้องฟ้า หาจันทร์ดาว
ปูที่นอน ซ้อนกลาง ทางช้างเผือก
ไว้กลิ้งเกลือก เอือกกัน กับขวัญข้าว
ปานสวรรค์ หลั่นฟ้า มาพร่างพราว
สุกสกาว ราวสถาน วิมานแมน
Moo Dum
ขอขอบคุณภาพจาก internet
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
