เจ้าโผผิน สิ้นหวัง ดั่งนกเจ็บ
ทนหนาวเหน็บ เดินทาง อย่างเหงาหงอย
ขาดคู่เรียง เคียงข้าง กลางป่าดอย
เฝ้าแต่คอย เนื้อคู่ อยู่แดนใกล
เสียงดุเหว่า แว่วหวาน ผสานเสียง
เป็นแค่เพียง ในกรง ส่งเสียงใส
เจ้าพรัดพราก จากคอน เคยนอนไพร
ยังหมายใจ อิสระภาพ ตราบชืพยัง
......ยากูซ่า......
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
