อ ย่ า ก ล่ า ว คำ สั ญ ญ า
เพราะสัจจะวาจา จั ก ร้ อ ย รั ด ฉั น ไ ว้ เ ส ม อ
โปรดบรรเทาความร้าวรอนด้วยรอยยิ้มแรกเจอ
มิเช่นนั้น ฉั น ค ง ต า ม ห า เ ธ อ แ ท บ พ ลิ ก แ ผ่ น ดิ น
ฉั น ไ ม่ รู้ ห ร อ ก . . ว่ า เ ร า จ ะ พ บ กั น อี ก ไ ห ม
มือสังหารใด บัญชาให้ความรักสุดสิ้น
แม้หวังจะได้พบกัน อ า จ ต้ อ ง ร อ ต ร า บ เ ท่ า ชี วิ น
เมื่อนั้นหัวใจคงกลายเป็นหินประดับโลกา
อ า จ เ พ ร า ะ ค ว า ม รั ก คื อ โ ล ก ใ บ เ ล็ ก ข อ ง ฉั น ค น เ ดี ย ว
ราตรีประดับแสงจันทร์เสี้ยว...จึงดูเจิดจ้า
หากแม้นยิปซีหงายไพ่แห่งหยาดน้ำตา
'ฉันจะขังหัวใจไว้จนกว่า ราตรีแห่งการนิทราเป็นนิรันดร์ '
อ า จ เ พ ร า ะ ค ว า ม รั ก เ ส มื อ น ร ว ง ข้ า ว เ ห ลื อ ง ร อ เ คี ย ว
จึงมีให้เก็บเกี่ยวครั้งเดียวเท่านั้น
หากถึงวาระสุดท้าย ขอจงกลับมายิ้มให้กัน
และโปรดใช้มืออบอุ่นของเธอนั้น...ปิดดวงตาให้ฉัน แ ท น ก า ร บ อ ก ล า
ขอบคุณรูปภาพจาก Memories of a Geisha
อาจจะใช่...หรือมิใช่..
คำสัญญา ใด ~ใด ฤๅเป็นเพียงวลี หรือสัจจะวจี ล้ำค่า ?
ที่ผูกมัดหัวใจไว้ด้วย วันเวลา
จากรอยยิ้มบนใบหน้า ที่ ฉัน ก็ ปรารถนา เหมือน กัน
ไม่ใช่เป็นเพียงความบังเอิญใช่ไหม ?
ความเป็นไป อาจอยู่ภายใต้คำบัญชาสวรรค์
เหมือนสายฝนโรยรินจากฟ้า น่าอัศจรรย์
ขณะหนึ่ง ก็ผกผันให้ผืนดินระแหง
อาจ เพราะ ความ รัก คือ โลก ใบ เล็ก ของ เธอ คน เดียว
แต่ฉันก็เกี่ยวเพราะทะเลยังไม่เคยเหือดแห้ง
น้ำตาก็ยังซึม จากรอยฝันอันอ่อนแรง
'ปลดปล่อยพันธนาการเว้าแหว่ง จากทัณฑกานต์หัวใจ' สักครั้ง
รวง ข้าว เหลือง รอ เคียว ของ นา ปี
ใบข้าวย่อมขจีกว่าเรียวข้าวของนาปรัง
เมื่อฝนโปรยปราย จากฟ้าหลั่ง
มือที่สัมผัสอุ่นนั้น จะถือร่มกำบัง ซับน้ำเปื้อนแก้มที่เคยแซม น้ำ ต า...
รการตติ
ขอบคุณภาพจาก imgfave ครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
