กลับมาอยู่บ้านนอกไม่อยู่นิ่ง
สุขใจจริงชาวดินเข้าถิ่นฐาน
ปลูกต้นไม้ใบหญ้าดีกว่างาน
ที่ซมซานทำมาห้าสิบปี
อยู่กับสิ่งแวดล้อมที่พร้อมหน้า
ไร้มารยาสาไถยสุขใจที่
ตามประสาบ้านนอกแหน,จอก,มี
ล้วนของฟรีดีจังไกลวังเวียง
ไม่ต้องรีบต้องร้อนนอนตื่นสาย
ตามสบายสายโด่งไม่ส่งเสียง
บ้านไม่เช่าข้าวไม่ซื้อคือพอเพียง
คนข้างเคียงนั่งค้อนตอนเล่นคอม.
เสียงวิหคนกไพร,ทั้งไก่ขัน
ดั่งประชันบทเพลงบรรเลงกล่อม
สุริยัน,จันทรา,ดาราล้อม
ทั้งกลิ่นหอมบุปผาตอนสายัณห์
ได้พักผ่อนปลายทางระหว่างนี้
ชั่วชีวีเร่งร้อนเหมือนนอนฝัน
ได้ปล่อยวางภาระสาระพัน
สู่สวรรค์บ้านนา”ชราชน”
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
