ตอนนี้ยังไม่ต้องการ..ความหวาน
เพราะฉันรับประทาน..มานานมาก
จนบางทีแทบล้นทะลัก..ออกทางปาก
พอทีเถอะถ้าหากเธอ..ยังสงสาร
ตอนเริ่มจีบกัน..ฉันนั้นน้ำหนัก..สี่สิบห้า
ต้นแขนต้นขา..เวลาลมพัดแทบจะไม่มีแรงต้าน
สิบปีทีเธอขุนฉัน..ขอบอกว่ามันอัฟซะแหลกลาญ
เดินไม่ไหวต้องใช้คลาน...ทรมานเกินทน
จากน้ำหนักสี่สิบห้า..โอ้ลัลล้า...วิ่งขึ้นมาเป็นร้อย
ความดันนั้นรอคอย..แถมเข่าก็ทรุดออกบ่อย..ปวดจี๊ดในกมล
สายตาวิงวอน..ตัดใจว่าจะไม่สน
อาหารเหลือท่วมท้น...คงไม่พ้น..ฉันต้องทนกินต่อไป
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
