Déjà vu
หยั่งรู้โดยมิต้องกล่าวถ้อย
ขณะโยนทุ่นความคิดถึงล่องลอย
จิบกาแฟบนเก้าอี้รับแดดเช้าที่รอคอย สร้อยแสงสนธยาอาจมาเตือน!
ขณะอ่านคำเรียงเสียงสะท้อน-
แห่งบทกลอนหวานซึ้งคิดถึงเพื่อน
ในช่องว่างเวลาการมาเยือน
อีกมิติคืบเคลื่อนแล้วเลือนราง
วาบหนึ่งลมหายใจใครสะท้าน
สะท้อนกานท์เสนอใครคนหายห่าง
ปรารถนาวาดวรรคสลักวาง
เสมือนบางขณะแดดประกาย
ไกลแล้วใกล้ใกล้แล้วไกลแคล้วคลาด
เหตุสังหรณ์ประหลาดอาจขยาย
นักแสวง Déjà vu ผู้เดียวดาย
กนกกรายปีกฝันอยู่นั่นแล้ว.
ขอบคุณรูปภาพจาก Kagaya
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
