จะจูบจันทร์ เย้ยฟ้า สักคราครั้ง
หากดาวนั่ง อิจฉา จะว่าไหม
ร้อยรัก ด้วยสายลม ได้สมใจ
บนโลกไร้ พรมแดน เป็นแฟนกัน
คิดอีกที ที่รัก ประจักษ์แจ้ง
สิสำแดง เดชได้ ก็อายฝัน
กลัวเผชิญ เกินหน้า เจ้าตาวัน
อาจจะบั่น ชีพไซร้ บรรลัยลง
โอ้อกข้าฯ ฐานันดร เหมือนนอนถ้ำ
หากถลำ หลุดลุ่ย เป็นผุยผง
จะแลกหรือ ร้อนหนาว เจ้าโฉมยง
งามดั่งหงส์ ดวงเดือน ข้าฯเหมือนลิง
รักจึงแน่น ในอก เหมือนตกตึก
ต่างสำนึก รุมเร้า อาจเศร้าสิง
หรือจำนน บนทาง ข้างความจริง
ก่อนเธอทิ้ง เธอไป มิใกล้ตาย
นึกย้ำ อยู่อย่างคน ที่ทนฝืน
รู้จุดยืน เย็นร้อน ก่อนใกล้สาย
อาจอ้างว้าง ทางเปลี่ยว ผู้เดียวดาย
แต่กระต่าย ต้องฝัน มิฟั่นเฟือน
บ้านอยู่ดง พงหนา ป่าก็กว้าง
มืดเวิ้งว้าง เวียนวน ก็หม่นเหมือน
จะรู้หรือ รสกลิ่น สิ้นปีเดือน
ข้าฯอยู่เขื่อน ค่ำลง ในดงดอน
...
หลับตาลง ตรงนี้ เถิดที่รัก
หากเหนื่อยหนัก นั้นวาง ไว้ข้างหมอน
เพลงผืนฟ้า กล่อมฝาก จากคนจร
จะยังอ้อน ห่วงหา เมื่อลาเลือน
ธรรมดา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
