ไม่ยอมเข็ดสอนใหม่เข้าใจบ้าง
รู้หรอกรักกลอนเจ็ดไม่จืดจาง
แต่กลอนแปดทิ้งขว้างไม่ดีนะ
ใจหนอใจไผลเผลอละเมอเล่น
คนใจเย็นใจเบาเฝ้าปล่อยปละ
เอ้า! กลอนแปดก็แปดแปดดูซะ
หก เจ็ด แปด นับขณะ ประดิษฐ์คำ
มาบ่นบื้อแทรกบทสนทนา
ขออภัยหน่อยจ้า...(หน้าแดงก่ำ)
เห็นคนจรมุดพงลงลำนำ
อย่าหน้าง้ำโกรธานะสาวน้อย
"โอ้ละหนอ ไก่ป่ารู้หน้าที่
เอ้ก เอ้ก อี้ อี้ เอ้ก เอก เสกแสงสร้อย
พรายน้ำตาจันทร์จวงเลื่อนดวงลอย
กะพริบพร้อยเหือดหายไม่ทันลา..."
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
