หมื่นแสนคำรำพึงไม่ซึ้งซ่าน
ซาบดวงมานหวานรักประจักษ์เหมือน
มีเงาแนบแอบอุราคอยตราเตือน
อย่าแชเชือนเลือนห่างคนว้างจินต์
ขอฝากใจให้แม้นแทนอักษร
เป็นคำอ้อนวอนว่าอุราถวิล
ยังคะนึงถึงถ้อยที่ร้อยริน
ใช่หมดสิ้นผินผันลืมสัญญา
จะเคียงสาวดาวน้อยลอยไสว
ประหนึ่งใจใกล้กันชื่นหรรษา
มองดาวเดือนเตือนฤทัยถึงนัยนา
จ้องสบตาคราเหงาคอยเฝ้าแทน
ฝากลมเอยเชยชมมาห่มห่อ
แนบพะนอคลอนุชประดุจแขน
คอยกางกั้นมั่นขวางเป็นกลางแกน
ด้วยหวงแหนแสนรักและภักดี...
บูรพาฯ
ยินคำรักภักดีที่ฝากให้
ชื่นกระไรใจเอยคำเผยพี่
ทั้งแดดวงห่วงหาค่ามากมี
ยินคำนี้ตอบกลับประทับจินต์
ร้อยลำนำคำนึงรำพึงหา
ทั้งทิวา ราตรี นี้ถวิล
คือคุณค่าน้ำใจไหลหลั่งริน
มิเคยสิ้นทรงจำตอกย้ำเตือน
เพียงกลอนหวานสารส่ง พะวงถึง
ครวญคำนึงตรึงใจหาใดเหมือน
สลักถ้อยคอยหามิลาเลือน
ดั่งดาวเดือนเกลื่อนฟ้าคู่ราตรี
"สุนันยา"
ชื่นกระไรใจเอยคำเผยพี่
ทั้งแดดวงห่วงหาค่ามากมี
ยินคำนี้ตอบกลับประทับจินต์
ร้อยลำนำคำนึงรำพึงหา
ทั้งทิวา ราตรี นี้ถวิล
คือคุณค่าน้ำใจไหลหลั่งริน
มิเคยสิ้นทรงจำตอกย้ำเตือน
เพียงกลอนหวานสารส่ง พะวงถึง
ครวญคำนึงตรึงใจหาใดเหมือน
สลักถ้อยคอยหามิลาเลือน
ดั่งดาวเดือนเกลื่อนฟ้าคู่ราตรี
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
