ช่วยกันเพื่อดาริกา---ตาดำดำ
--ณัชชา--
ยามน้ำค้่างพร่างพรมลมโชยโบก
แสนวิโยคดวงแดแต่หัวค่ำ
ก่อไฟผิงอิงขอนนอนประจำ
หน้าแดงกล่ำขบฟันปากสั่นเทา
ผ้าแนบเนื้อเสื้อบางปกร่างนิด
มิอาจปิดบังทั่วตัวยังเปล่า
มีรูพรุนอุ่นคลายหายออกเบา
แถมหม่นเก่าเฉาเย็นเหม็นอับจัง
เสื้อสำลีมีใส่ถอดให้น้อง
รัดหน้าท้องพอจับคับไหล่หลัง
เตี่ยวโปะปะทะลุเปื่อยผุพัง
หมดสิ้นหวังกันลมห่มชั่วคราว
รอวันคืนยื่นเศษเมตตาจิต
ชุบชีวิตทุรนพ้นความหนาว
อาจเจ็บไข้ไม่ช่วยป่วยระนาว
ทุกคนชาวบนดอยยังคอยคุณ
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
