ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต
กระทุงริมคลอง
เพราะคลองน้ำแห้งขอดตลอดสาย
กระดี่ตัวสุดท้ายก็หายหน้า
นกกระทุงจึงช้ำรินน้ำตา
บินถลาขึ้นลงอย่างงงงัน
มีเพียงลมหน้าแล้งโกรกแห้งฝุ่น
พัดวนหมุนเปิดโลกความโศกศัลย์
เหือดน้ำค้างร้างลาแสงตะวัน
คลองที่ฝันวาดหวังมาพังลง
โอเอซิสบัดนี้ไม่มีแล้ว
สิ้นวี่แววน้ำใสหลั่งไหลส่ง
หมดโอกาสดูคนมาลอยกระทง
จำต้องปลงใจพบความซบเซา
หวังกระพือปีกบินหาถิ่นใหม่
ก็อ่อนไร้เรี่ยวแรงจะแข่งเขา
ผลสุดท้ายโซเซร่างบอบบางเบา
จบเรื่องเศร้าหัวทิ่มตายริมคลอง!ฯ
อริญชย์
๒๘/๑๑/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
