มัวแต่รออยู่ลิบงคงช้ำหนัก
อกจะหักหรือเปล่า..พี่บ่าวหนอ
ฟังน้ำคำแล้วฉันตะครั่นตะครอ
ให้ทดท้อเกรงกริ่งหญิงแคลงใจ
เห็นเจ้ากรงหัวจุกมาฉุกคิด
ถ้าฉันติดกรงพี่ที่ป่าไผ่
ถูกขังเดี่ยวเปลี่ยวซ้ำจนช้ำใน
ก็แล้วใครจะแคร์มาแลดู
จะผกผินบิดลัด “ลมพรัด” เริ่ม
แม้เหิมเกริมอาจตายตกในอู่
นอนแอ้งแม้งอาสัญไม่ขันคู
เป็นนกรู้นึกระวังคนตรังลวง
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
