
อรุณ : ทิวา : และราตรี
๏ อรุณดรุณแสง สิแสดงแจรงฉาย
อบอุ่นละมุนพราย ระวิรุ่งจรุงเรือง
๏ ส่องป่าพนาลี ภมรีถลาเยื้อง
ผลิจิตก็นิจเนือง อุระสุขละทุกข์ไกล
๏ ผการะบัดพลิ้ว สิละลิ่วพระพรายไป
กรุ่นหอมผิดอมไม้ กวะชื่นระรื่นมาน
๏ พิศเมฆพยับฟ้า ชลลาระหน้าหวาน
ชอุ่มก็ชุ่มบาน จะผสานสราญกัน
๏ พิรุฬห์อดุลย์สม ดรุรมย์ภิรมย์สันต์
งดงามพิรามครัน ปะวิมุติก็หรรษา
๏ คล้อยมาทิวาผ่อน สุริย์รอน ณ คอนฟ้า
สกุณสิผลุนลา จะถลาปะมารัง
๏ บำเทิงระเริงเสียง เพราะสำเนียงระเรียงฝัง
โสตตรึงคะนึงดัง หฤหรรษ์อรัญพง
๏ จวนมา ณ ราตรี ดะระหรี่กะพริบหลง
สุมาก็จ้าลง ณ นภาสิตางศุ์รอง




ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า