แม้กลอนไกล..ใจอยู่คู่เสมอ
บางครั้งเบลอเผลอไผลให้วาบหวาม
อ่านกวีซึ้งใจใคร่ติดตาม
หลงถ้อยความคีตกานท์เขาหว่านวอน
ทำงานแข่งเวลานั่งหน้ามุ่ย
ยามอยากคุยเธอก็หลับซบกับหมอน
เรานิทราเขาปาร์ตี้ที่บ้านกลอน
กลับมาออน..เธอก็หลับ..พับอีกครา
จะลงกลอนดุ่ยดุ่ย..แบบลุยดะ
ก็เกรงจะสูญหายไร้คนหา
กลอนตกขอบปล่อยเราเศร้าโศกา
อนิจจานักกลอน..นอนเหงาจัง
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
