กระผมซมซบเศร้า เหมือนกัน
คึกคักเมื่อแรกวัน แวะบ้าน
ผ่านขวบศกกลับพลัน พลอยเปลี่ยว
มวลมิตรต่างคิดคร้าน บ่เข้ามาขาน
สุขสำราญ ฤ ร้อน ฤทัย กันนอ?
ช่วยส่งข่าวส่งใย- รักบ้าง
ล่องกลางสมุทรไร้ใคร ประคองบ่า
พรายพัดพลัดล่ม,ร้าง เพราะไร้เพื่อนพยุง
ยังมุ่งมั่นฝึกให้ ไทยเจริญ
กลอนกาพย์ฉันท์โคลงเดิน ดาษดั้น
แม้นมืดบอดมิเขิน คลานขลุก
เพียงคิดถึงมิตรนั้น แนะชี้วจีสวรรค์
พลันยินเสียงเรียกร้อง รีบกลับ- นะพ่อ
ท่องเที่ยวอย่าเลี้ยวลับ หลบลี้
เรียนรู้โลกเสร็จสรรพ กลับสู่ เรือนเทอญ
เหล่าลูกหลาน,น้องนี้ พี่ให้ใครสอนฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
