(วสันตดิลกฉันท์)
บักบกวิตกกระเทาะเคาะกิน แกะแงะชินก็ยากจัง
แต่แหมภิรมย์รสะประดัง ดุสิตากระยาหาร
เคี้ยวขบตะขบปะทะกะลิ้น ดุจกินขนมหวาน
ซาบซึ้งตะลึงคุณะน่ะนาน บ่มิเบื่อกระหยิ่มชิม
บักค้อคละมัจฉะชรทึง ก็จะซึ้งสิแซ่บอิ่ม
เปรี้ยวโอษฐะโชติมิละลิ้ม ขณะไหนหทัยหิว
บักเม่ามิเมามฤทุทรวง พิศพวงสะอ้านผิว
ดำแดงแสดงดิลกะริ้ว ระยะเปรี้ยวรึหอมหวาน
บักแงวและแซวริผลิพหล ฤตุฝนประพรมนาน
ปลอกเปลือกประจักษะและอุทาน ฤดิดังกระเทือนดาว
ต้องแร่งมิแจ้งก็จะมิใช่ นฤในบุรีพราว
อีสานสิรู้ผลสกาว เยอะ ณ คราวผลิข้าวเหนียว
(๑.บักบก ๒.บักตะขบ ๓.บักค้อ ๔.บักเม่า ๕.บักแงว ๖.บักแซว ๗.บักต้องแร่ง)
ปล.เนื่องจากยังไม่มีคำเฉพาะ ผมจึงใช้การสมาสคำว่า มัจฉะ(ปลา)ผสมกับชรทึง(น้ำ) เพื่อให้หมายถึงน้ำปลา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
