อยากจะจีบ คนสวย สำรวยย่าน
สวนสามพราน บานปลาย กลัวหน่ายหนี
เกรงไม้ป่า เดียวกัน หวั่นฤดี
ไม่รู้น้อง หรือพี่ เดี๋ยวตีกัน
จึงไม่กล้า ไปสามพราน โบราณว่า
กลัวพบหน้า คนงาม ในความฝัน
เคยไปแล้ว หลายปี ฤดีคัน
กลัวสัมพันธ์ ว่างเปล่า เป็นสาวเทียม
“ไพร พนาวัลย์”
รักดอกจึงหยอกเย้า นะครับ ชลนา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
