สำนวนกลอนอ้อนออดที่พลอดพร่ำ
ไพเราะล้ำราวครวญหวังหวนหา
แม้นอยู่ไกลเหมือนชิดติดอุรา
เก็บคำมาโลมรื่นแสนชื่นบาน
จะกอบดาวพราวพร่างกลางฟากฟ้า
เพื่อเอามากำนัลคนฝันหวาน
วอนเธอเก็บไว้หว่างกลางดวงมาน
จะแนบนานเพียงไหนตามใจเธอ
ดาว
ทุกสำนวน ล้วนกลั่น ด้วยมั่นนัก
คำว่ารัก ผูกร้อย คอยเสมอ
ท่วงทำนอง รินร่าย หมายพบเจอ
ที่เสนอ ตอกย้ำ คำสัญญา
มีความหวัง ฝังฝาก ฟากฟ้าฝัน
ให้ดาวเดือนร้อยพัน ช่วยสรรหา
แต่กลางใจ มีดาวหนึ่ง ที่ตรึงตรา
จะรักษา แนบมาน นิรันดร
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
