ดูดาวพราวพร่างฟ้า วังเวง
ลมแผ่วครวญเป็นเพลง หม่นไหม้
น้ำค้างดึกละเลง ชโลมร่าง
พาพี่ครวญหวนไห้ อกต้องจาบัลย์
เดียวดายกายเปลี่ยวเศร้า ทรวงแฮ
เคยหนึ่งใครคอยแล ก่อนกี้
ฤาเขาไป่แยแส รักสร่าง
จึงปล่อยเราเช่นนี้ ยิ่งช้ำโรยรา
ดูดาวพราวพร่างฟ้า คนเดียว
ยามดึกนึกปีนเกลียว จิตเศร้า
อารมณ์ออกฉุนเฉียว คลุ้มคลั่ง
เดินกลับห้องหน้าเง้า ง่วงแล้วจำนอน





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า