ยามฝนต้องปีกใสหลบใต้หญ้า
สงบนิ่งรอท่ากว่าเช้าชื่น
ให้แดดฟ้อนปีกฟุบช่วยชุบฟื้น
ดอกหญ้ายืนภาวนาไล่ราตรี
ยอดนักล่านิ่งงันแปรผันแปลก
เหมือนโจรแทรกขาวปรกตกผิดที่
แม้ลมโยนเกาะไว้ไหวไม่มี
ยอมจำนนไพรีไร้วาจา
พริบตาที่ปีกแห้งกระพือขยับ
พร้อมโฉมฉับจับเหยื่อเพื่อกู้หน้า
รู้แพ้พร้อมยอมรับคำนับชะตา
และรู้คว้าชัยชมไม่จมทุกข์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
