ปัจจุบันมีน้องประคองคู่
จึงได้รู้คุณค่าน่ายกย่อง
แสนเสียดายเวลานาทีทอง
ว่าเราสองพบกันแสนสั้นเกิน
หากความหวังสมมาตรปรารถนา
หากเวลาเบ่งบานอยู่นานเนิ่น
ขอเคียงคู่น้องเจ้ายามก้าวเดิน
ขอเผชิญสุขทุกข์ที่รุกราน
ยามน้องเจ้ามีทุกข์พี่ทุกข์ด้วย
ยามคนสวยมีสุขร่วมสุขสานต์
มีปัญหาหนักอกสะทกสะท้าน
พี่ช่วยต้านต่อสู้ยืนคู่เคียง
เป็นสายน้ำฉ่ำหนาวยามสาวร้อน
เป็นอ้อมแขนแทนหมอนนอนฟังเสียง
เป็นผ้าห่มคลุมกายยามอายเอียง
ขอเป็นเตียงอ่อนนุ่มยามทุ่มกาย
ขอเป็นแหวนสวมก้อย,เป็นสร้อยสวย
ยามเจ้าป่วยเป็นยารักษาหาย
เป็นทุกอย่างกลมเกลียวยามเดียวดาย
แม้ชีพวายมิคลายรักเฝ้าภักดี
ปรารถนาสิ่งใดพร้อมใจรับ
ต่างซึมซับสุขสันต์วันสุขี
ใจตรงกันมั่นคงส่งชีวี
ทุกทิวาราตรีมีสองเรา
“ไพร พนาวัลย์”
มัวแต่คลานเป็นเต่า โดนเจ้าดวงใจ แซงอีกแล้ว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
