หวังเอาไว้ ใคร่ครวญกลายป่วนปั่น
บนทางฝัน มิสม ถูกข่มเหง
เพิ่นรอยช้ำ ย้ำกัน จนหวั่นเกรง
ไม่ครื้นเครง ดั่งใจที่ใฝ่รอ
จะเหลียวมอง ทางใด คล้ายเงาหม่น
ฟ้าเบื้องบน คนเหงาเฝ้าร้องขอ
ไยมิสน ดลให้ สมใจพอ
ความฝันก่อ ท้อท้น กับหนทาง
มองรุ้งเรียว เคี้ยวโค้ง โยงเส้นสาย
กลับพร่าลาย คล้ายปิด คิดเมินหมาง
คงมีแต่ ทดท้อ ระย่อวาง
แสงเลือนลาง พรางหาย ไร้วี่แวว...
“สุนันยา”
บนทางฝัน มิสม ถูกข่มเหง
เพิ่นรอยช้ำ ย้ำกัน จนหวั่นเกรง
ไม่ครื้นเครง ดั่งใจที่ใฝ่รอ
จะเหลียวมอง ทางใด คล้ายเงาหม่น
ฟ้าเบื้องบน คนเหงาเฝ้าร้องขอ
ไยมิสน ดลให้ สมใจพอ
ความฝันก่อ ท้อท้น กับหนทาง
มองรุ้งเรียว เคี้ยวโค้ง โยงเส้นสาย
กลับพร่าลาย คล้ายปิด คิดเมินหมาง
คงมีแต่ ทดท้อ ระย่อวาง
แสงเลือนลาง พรางหาย ไร้วี่แวว...
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
