เมื่อยามเหงาให้มองดูท้องฟ้า
ดูนาฬิกาแล้วบอกว่าพรุ่งนี้เช้า
นอนกลางดินนอนดูดาวสุกสกาว
เห็นดาวเคลื่อนแวววาวปล่อยใจลอย
ดาวเจ้าเอยเจ้าจะลอยไปแห่งไหน
ดาวคนใกล้ก็เดินหันหลังคล้อย
เมื่อไม่มีคนดีตรงนี้ที่เฝ้าคอย
ใจก็ล่องเหงาหงอยไปตามลม
ลมทะเลพัดมายามมืดมิด
แสงระยิบแวววับสลับเสียงผสม
เกลียวกรวยเคลื่อนสาดซัดดูน่าชม
ความระทมจะผ่อนไปให้หายเหงา
จากเวิ้งว้างท่ามกลางหมู่แสงดาว
ดวงจันทร์เจ้าอยู่ไหนวันฉันเหงา
เจ้าลับตาคืนข้างแรมยังรอเจ้า
ออกมาสาดแสงเงาให้เห็นทาง
เดินลัดเลาะริมหาดมันบาดลึก
หวนระลึกเมื่อวานวันเวิ้งว้าง
ไร้ความคิดก้าวมองไม่เห็นทาง
แสงสว่างกลางคืนวันเหงาใจ
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
05 ธันวาคม 2025, 08:26:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ท้องฟ้าและความเหงา (อ่าน 3353 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email:





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า