หลังคาทะลุ..ปุปะสังกะสี
ยามราตรีเห็นดาวเจ้าหม่นหมอง
นอนบนแคร่เก่าเก่าเฝ้าจ้องมอง
พี่ลืมน้องหรือไร..ไม่เยี่ยมเยือน
ก่ายหน้าผากถอนใจถึงใครหนึ่ง
เขาผู้ซึ่งดั่งแสงอรุณ..ที่อุ่นเหมือน-
ความอาทรจากใจไม่ลืมเลือน
ไม่ห่วงเพื่อน..โปรดเห็นใจว่าใครรอ
เขาเป็นคนทางทิศตะวันออก
ฝากดาวบอกถึงพี่คนดีหนอ
ยามรุ่งเช้ารอตะวัน..ฝากฝันทอ
ชะเง้อคอ..มองหา..”บูรพา ท่าพระจันทร์”
แซมนะคะ
หายไปไหนคะเนี่ยะ..นานจัง ♥
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
