ดินฟ้าผูกโยงด้วยโค้งรุ้ง
ชายทุ่งเชื่อมป่าด้วยหญ้าเขียว
ชีวิตกระจ้อยร่อยน้อยนิดเดียว
มนุษย์เกี่ยวเกาะไว้ในกองกูณฑ์
รุ่มร้อนทุรนกระสนอยาก
พบพรากสังสารมิรานสูญ
ดวงจิตอวิชชา ฤ อาดูร
ยิ่งพูนพอกเหตุกิเลสกาม
ในวงเวียนวัฏฏ์ที่ผลัดผลิ
แลสิ!แล้วพร่ำตั้งคำถาม
ถุงหนังห่อเร้นเป็นรูปนาม
คือความพ้นภัย ฤ บ่วงมาร
ดินฟ้าโยงรุ้งปรุงเพียงครู่
หญ้ารู้ระบัดบางสถาน
ชีพนี้สั้นนักในปลักกาล
สะพานวิมุติช่วยหยุดภัย
กาญจนธโร
๒๙ กันยายน ๒๕๕๕
ขออนุญาต นำเนื้อหาที่ต่างออกไปมาลงตรงนี้
ครูงายและสมาชิกบ้านกลอนไทยคงไม่ว่าอะไร(กระมัง)
ตอบลุงปรางค์ พระณัฐปภัสร์ กาญจนธโร หนะลุงปราง
เจริญพร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
