กาลครั้งหนึ่งตุ๊กแกกับงูเขียว
ต่างท่องเที่ยวด้วยกันรักฉันท์เพื่อน
คอยสะกิดผิด,ถูก,ปลุก,ตักเตือน
ใครทุกข์เยือนรีบช่วยมิม้วยมรณ์
ตุ๊กแกเอ๋ยตับใหญ่ร้องไม่ออก
จึงต้องบอกงูเขียวงดเที่ยวก่อน
จงมาช่วยตัวเราขอเว้าวอน
มันเดือดร้อนจริงจริงอย่านิ่งดู
ฝ่ายงูเขียวได้ข่าวไม่ข้องขัด
จำต้องกัดตับแกแม้หดหู่
ต่อชีวิตให้กันเข้าพันตู
ตุ๊กแกรู้อ้าปากไม่อยากตาย
แต่เราเห็นเหมือนตุ๊กแกกินงูเขียว
ที่ขบเขี้ยวเข้าปากแม้นยากหลาย
นี่แหละเพื่อนช่วยเพื่อนไม่เคลื่อนคลาย
ยามได้รับอันตรายรีบกรายมา
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
