ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เลยขออนุญาตนำความคิดเห็นที่ผมได้เขียนไว้ที่รักกลอนดอทคอมมาลงที่กระทู้นี้
เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนความรู้กันนะครับ แต่ขอย้ำว่าเป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัวเท่านั้น และในทางปฏิบัติจริงแล้ว
ก็ไม่มีความจำเป็นต้องเคร่งครัดถึงขนาดนั้น ควรถือเป็นแค่ข้อสังเกต แบบฟังหูไว้หู ไม่จำเป็นต้องเชื่อ
(โพสต์นี้เขียนไว้นานมากแล้วครับ ตั้งแต่ 4 มิย. 2555)
วางวรรณยุกต์เอกผิดตำแหน่ง ?
ยามกินไม่คิดล้ม ตัวนอน
ยามหลับนั่งอาวรณ์ กับข้าว
มันผิดจากที่สอน กันมาก
คงเพราะเรื่องรักร้าว เหตุนี้กระมัง ?
(ตัวอย่าง)
จากโคลงตัวอย่างข้างบน จะเห็นได้ว่า ในตำแหน่งที่บังคับให้ใช้คำที่มีวรรณยุกต์เอก(เน้นสีน้ำเงิน)ผู้แต่งไม่ได้ใช้คำที่เป็นวรรณยุกต์เอก
กลับใช้แค่คำตายที่ถือแค่เป็นตัวอนุโลมให้ใช้แทนเท่านั้น แต่กลับไปมีคำที่มีวรรณยุกต์(สีแดง)ไปโผล่ในจุดอื่นแทนจนดูโดดเด่นสะดุดตา
(ลักษณะคล้ายๆ ตำแหน่งที่บังคับให้ใช้ไม่ใช้ ไพล่กลับไปใช้ในตำแหน่งอื่นที่ไม่ได้บังคับ อธิบายง่ายๆก็คือ ที่ๆบังคับไม้เอกแต่กลับ
ใช้แค่ตัวสำรอง แต่ตำแหน่งที่ไม่ได้บังคับกลับไปใช้ตัวจริง ดังนี้มันก็เลยมองดูเสมือนหนึ่งวางวรรณยุกต์ไว้ผิดตำแหน่ง)
ที่จริง เรื่องนี้ก็ไม่ใช่ข้อห้ามหรือเสียหายอะไร ในเมื่อตำแหน่งบังคับนั้นได้ใช้คำตายลงแทนวรรณยุกต์เอกไปแล้ว(ซึ่งโบราณท่านให้ใช้แทนกัน)
เพียงแต่ปัญหามันอยู่ที่ ตำแหน่งจริง(บังคับ)กลับใช้ตัวสำรอง แต่ตัวจริงกลับไปโผล่ในตำแหน่งที่ไม่ได้บังคับ มันก็เลยมองดูเหมือนไปโผล่ผิดที่
แต่ถ้าถามว่า แล้วมันผิดอะไรมากมั้ย แต่งแบบนี้(แบบข้างบน)ก็คงตอบว่าไม่ผิด เพราะใครๆก็แต่งแบบนี้ได้ทั้งนั้น ในเมื่อปฏิบัติถูกต้อง
ตามข้อบังคับก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร เพียงแต่เขียนไว้เป็นข้อสังเกตเท่านั้น
เครดิตที่มา http://www.rukklon.com/index.php?topic=3795.0
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
