(ตัดต่อกลอนใหม่จ้า)
เธอเหนื่อยท้อฤดีจึงหนีเร้น
มองบ่เห็นแสงดาวพร่างพราวฝัน
ยอมทอดถอนอาลัยจากไกลกัน
ลืมคืนวันมั่นหมายสู่ปลายทาง
เธอเคยแข็งแกร่งกล้าเดินหน้าสู้
ยิ้มอย่างผู้มีชัยโดยไม่สร่าง
บัดนี้เป็นเสมือนภาพเลือนราง
คล้ายจืดจางน้ำคำเพียงร่ำลา
เธอลิขิตผิดบ้างในบางหน
มิตรหลายคนหลังไมค์ส่งใจหา
แจงผิดถูกบทกลอนที่ป้อนมา
หวังภาษาไทยแท้มอบแด่นวล
เธอคิดเคืองขุ่นร้ายจงคลายเถิด
กลับมาเปิดสดชื่นหวานคืนหวน
กลอนงามเด่นรำพันได้รัญจวน
ยังคู่ควรจดจารลงลานคำ!ฯ
อริญชย์
๑๑/๙/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
