.jpg)
(โคลงดั้นบาทกุญชร)
วันวันเวียนเลคเช้อร์ ทฤษฎี
ย้ำย่ำยำตามกาล เก่าสร้าง
อนาคตทุกนาฑี เทียวหม่น
กลอนเหนื่อยนอนอ้างว้าง เวี่ยโหวง ฯ
จ๊อกจ๊อกลำไส้บ่น บาหิว!
กระเพาะเต้นโคลงเคลง ขุ่นข้อง
หูตาพร่าหวิวหวิว ลมจะจับ
กลอนยัดใส่ท้องแล้ว อิ่มหรือ ฯ
สั่งไข่เจียวกับข้าว อุ่นขาว
ซ้อสราดพลางเร่งมือ เขมือบเกลี้ยง
น้ำเปล่ากลบเรื่องราว ลงกระเพาะ
กลอนบ่กลับหล้าเลี้ยง หล่อฝัน ฯ
ฝ่าฝนเดินข้ามเกาะ กลางถนน
ขึ้นรถเมล์แน่นคัน กลับบ้าน
ทิ้งฝันท่ามสายฝน เฉอะแฉะ
กลอนเน่าไหลคร้านเข้า เขรอะคลอง ฯ
กามนิต
๑๐ ก.ย.๕๕
ป.ล. คนแต่งโคลงดั้นน้อย อาจจะจริงที่เสียงและจังหวะโคลงแบบโบราณหายไปจากหูคนรุ่นใหม่แล้ว คงเหลือแต่โคลงสี่สุภาพที่ขึ้นแท่นมายาวนานตั้งแต่อยุธยาตอนต้นจนปัจจุบัน ส่วนโคลงทัณฑีทั้งหลาย (ตรีพิธพรรณ, จัตวาทัณฑี) คงสูญสลายไปตามกาลเพราะเกิดมาเพื่อทดลองเท่านั้น คนสมัยนี้ไม่นิยมแล้วจริงๆ ใครเผลอแต่ง พานจะมีคนมาตำหนิว่ารับส่งสัมผัสผิดเอาเสียเปล่า 555+
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
