แม้นซบดินสิ้นไร้ใครแลเหลียว
แม้นจะอยู่คนเดียวไม่เกี่ยวสอง
น้ำตาร่วงรินไหลใจร่ำร้อง
ถึงคู่ครองที่เคยรักสมัครรส
ด้วยถูกทิ้งถูกขว้างอย่างไร้เยื่อ
จากคนที่เคยเชื่อเคยจำจด
มาทำร้ายกายใจทรยศ
ทำให้หมดความรักขอพักใจ
KhonBong
เมื่อปีกยังมีอยู่ต้องสู้เขา
อย่าหูเบากว่าปีกรู้หลีก,ไล่
บินตัวเดียวเปลี่ยวหลงเข้าพงไพร
ยึดต้นไทรไว้ก่อนแล้วนอนนึก
อยากเป็นนกตัวน้อยต้องค่อยหัด
ทั้งปากกัดตีนถีบจงรีบฝึก
จงมองหามิ่งมิตรอย่าคิดลึก
ยิ่งคักคึกทึกทักนอนสักงีบ
“ไพร พนาวัลย์”
ลงแบบง่วงๆอ่ะนะ
อย่าหูเบากว่าปีกรู้หลีก,ไล่
บินตัวเดียวเปลี่ยวหลงเข้าพงไพร
ยึดต้นไทรไว้ก่อนแล้วนอนนึก
อยากเป็นนกตัวน้อยต้องค่อยหัด
ทั้งปากกัดตีนถีบจงรีบฝึก
จงมองหามิ่งมิตรอย่าคิดลึก
ยิ่งคักคึกทึกทักนอนสักงีบ
“ไพร พนาวัลย์”
ลงแบบง่วงๆอ่ะนะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
