๐ เยื่อใยขึงดั่งเส้น บางบาง
พันผูกฤทัยวาง ชิดใกล้
ห้วงสิเน่ห์ฤๅหมาง ฤๅหม่น
ดลจิตต้องมนต์ไร้ ต่อต้านทัดทาน
๐ ใจเอยเคยชิดใกล้
บัดนี้ไกลในทางผ่าน
สัมพันธ์ที่เคยหวาน
เหลือเพียงน้อยค่อยมลาย
๐ วานวันเวียนวุ่นวน
ครุ่นคิดค้นค่อยเครียดคลาย
ฟูมฟักเฟอะฟูมฟาย
ยุ่งยากยิ่งเยอะเยื่อใย
กาแฟดำ
บทสุดท้ายมายังไงก็ไม่รู้เหมือนกันเน้อ อิ อิ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
